Polarisatie van waterkwaliteit in Haarlemse krant
Ben ik sinds eergisteren bezig met een nieuw blog bericht over polarisatie en tweespalt in het kader van waterkwaliteit,
krijg ik vandaag dit krantenartikel toegespeeld. Geschreven door Jacob van der Meulen:
Komt dat even mooi uit! Dit is een levendig voorbeeld, van hoe ons brein wordt bespeeld en ook van hoe bewust een kamp van voor- en tegenstanders van waterbehandelingen wordt gecreeerd.
Dit krantenartikel geeft mij de gelegenheid om het een en ander over water (in de media) te belichten. Regel voor regel.. (niet letterlijk nemen :+)
“Het oordeel van de Vereniging tegen de kwakzalverij is redelijk vernietigend..”
- Wat zegt dit? Dat het oordeel al is geveld,
- dat deze vereniging een bepaalde autoriteit wordt toegekend
- en dat iets in een negatief daglicht wordt gesteld.
Gevitaliseerd water wordt zomaar omgedoopt in ‘Power Water’ (door wie?). De quote over de kippen en de vissen en het cement is vervormd en heeft drie praktijkverhalen compleet uit de context gerukt. Ik was er toevallig bij toen de directeur eigenaar van een cementbedrijf vertelde over zijn ervaring en het resultaat voor zijn product en bedrijf. Dat was tijdens het Vitaal Water Congres in Amersfoort in 2011 georganiseerd door DHV, een groot ingenieursbureau.
Om het oordeel nog wat kracht bij te zetten is kwaliteitsverbetering van een product bij voorbaat te mooi om waar te zijn?
Inderdaad waren ‘kritische volgers van alternatieve gezondheidsprofeten’ verbijsterd door het lef van ingenieursbureau DHV (dankzij Helle van der Roest en Hans van der Sluis) om een congres te organiseren over waterkwaliteit en waterrevitalisatie. Dit artikel van Jacob van de Meulen zou zomaar een afgeleide kunnen zijn van een krantenbericht destijds. Het kamp van voor en tegenstanders werd toen al op een polarisatie podium gebracht.
Ik moet graven in mijn archief om je zo’n bericht te kunnen laten zien/lezen, maar ik heb wel een mooi achtergrondartikel bij de hand: “Vitaal water niet meten, maar ervaren en beleven”
Omdat ik er zelf bij was kan ik je vertellen dat Het Vitaal Water Congres heel leerzaam was en werd verrijkt door de presentaties van o.a. John Wilkes en ervaringsdeskundigen uit allerlei sectoren: van afvalverwerking tot verfproductie en inderdaad ook van mensen die werken met kippen, paarden en vissen.
Ook werden de bezoekers ingewijd in de werking van actieve flowforms, die in dit aanmatigende artikel worden afgedaan als ‘watervalletjes’. Er is inmiddels veel onderzoek gedaan naar de werking van revitalisatie door flowforms, met name door de effecten te meten op de omgeving, waarin de vissen en planten.
De schrijver of zijn ‘anti-kwakzalver informatie bron’ heeft hier blijkbaar geen notie van en roept maar wat. De flowform is namelijk een uiting van universele wetmatigheid in ritme, met een vormend effect op energie. Dat blijkt al tijdens de conceptie van nieuw leven in de baarmoeder, waar nog voor het hart wordt gevormd, een lemniscaat beweging is gesignaleerd met een regelmaat van het ‘hartritme’. Dit ritme wordt opgewekt in de flowforms.
Het lijkt mij overigens sterk dat er geen verschil in zuurstofgehalte meetbaar is. Beweging brengt altijd meer zuurstof in het water (of in je bloed of in de wijn :+). Is er sprake van onderbouwing? Slordig geformuleerd trouwens: “geen verschil tussen vitaal en niet-vitaal water.” Waar staan die woorden dan eigenlijk voor als er geen verschil is?
De volgende zin is ook bijzonder kort door de bocht:
“de heilzame werking van toegevoegde biofotonen en celzouten wordt in wetenschappelijke artikelen naar het land der fabelen verwezen”.
Er worden zomaar 2 takken van sport bij elkaar gevoegd: het werken met biofotonen of met celzouten, zonder enige uitleg. Weet de schrijver waar het over gaat? Enige notie van het werk van wetenschappers die zich hebben gespecialiseerd in het celmetabolisme? Voor mijn boek De Schoonheid van Water –goud van de toekomst heb ik mij verdiept in dit onderwerp, want op celniveau wordt het verschil gemaakt voor gezondheid en vitaliteit.
De schrijver van dit belachelijk makende krantenbericht doet er goed aan eens stil te staan bij de complexiteit van het onderwerp waarin meerdere aspecten van het leven samenkomen: drinkwater, moleculen/atomen, energie, stofwisseling, mineralen, celmetabolisme,..
Dat betekent – journalistiek – onderzoek! Hier alvast wat namen van relevante wetenschappers, professoren en artsen om van te leren: Mae-Wan Ho, Fritz Popp, Barbara Wren, Bruce Lipton, Roumiana Tsenkova, Gerald Pollack. Deze opsomming is natuurlijk verre van compleet..
Het volgende stukje over Ruud Steen van het Haarlemse Waterlaboratorium is iets realistischer, want het geeft aan dat deze persoon vanuit zijn expertise niet zoveel kan met water revitalisatie. Dit is gemakkelijk te verklaren, want ten eerste is het een algemeen bekend probleem voor wetenschappers gebleken om het levende water in een laboratorium objectief te onderzoeken. Water blijkt zo gevoelig voor energie / informatie / trillingen dat alleen subjectieve en wisselende metingen bereikt worden.
Het mysterie Water laat zich wetenschappelijk niet compleet vangen / verklaren / oplossen.
Gelukkig bestaan er ook andere manieren om metingen te verrichten, ook al worden die niet geaccrediteerd volgens reguliere wetenschappelijke criteria. Ook hierover schreef ik in mijn boek.
De alinea over Ruud Steen werd door Jacob van der Meulen zo geformuleerd dat je denkt dat het aan het water ligt of aan de gebruikte methodes. Maar als je leest wat er letterlijk staat, wordt alleen geconstateerd dat Ruud spreekt vanuit zijn expertise (een extra beperking) en op basis van ‘honderden parameters’ (welke zijn hierin niet opgenomen?), met als doel aan te tonen dat het leidingwater in NL aan alle wettelijke normen voldoet.
Dat is mooi, maar zegt dus weinig meer dan dat het aan de normen voldoet. Criteria en normen zijn: context gebonden, willekeurig en veranderlijk. En ik voeg daar gerust aan toe: incompleet.
Het kader voor de criteria is dat het veilig drinkbaar is, t.a.v. pathogene micro-organismen en lichaamsvreemde stoffen. En als je alle andere mediaberichten erbij haalt dan weet je dat drinkwaterleidingbedrijven de grootste moeite hebben om de ‘opkomende stoffen’ en veelvoud aan vervuilingen het hoofd te bieden. De realiteit is dat in alle regionen van waterkwaliteit beheer alle hens aan dek is! Laat ik hier kort en duidelijk over zijn:
Er is een overvloed aan berichten (en dit is alleen maar wat wel gepubliceerd wordt) over medicijnresten (antibiotica is er 1 van) giflozingen, drugs en hormonen, residuen van pesticiden en kunstmest, (nano)plastics en pathogene micro organismen zoals legionella.
Als je op de website van de WHO (Wereld Gezondheid Organisatie) de lijst van stoffen die in het water worden aangetroffen bekijkt, zie je dat die een paar A-4tjes lang is (..!)
Dat het NL water lekker is, vind ik ook een waarde oordeel dat je niet mag generaliseren. Er is geen algemene smaak. Niet van het water zelf en niet voor individuele mensen. Voor water geldt dat de smaakbeleving vooral draait om het juist afwezig zijn van smaakfactoren en bovendien blijkt de smaakbeleving een kwestie van gevoelsbeleving te zijn. Waarneming in de mond, in de maag en zelfs door het hele lijf bepaalt hoe iemand het water ervaart. Natuurlijk vraagt dit bewuste aandacht en dat is precies waar dit polariserende krantenbericht met een grote boog omheen schrijft.
Het artikel besluit met de erkenning dat het Haarlemse onderzoeksbureau het water onderzoekt op gezondheidskundig relevante paramaters en dat vanuit die positie geen toegevoegde waarde wordt gezien in het onderzoeken van eigenschappen als vitaliteit en biofotonen.Dat neemt niet weg dat deze termen, criteria en onderzoeken wel bestaan.
“Wanneer je water onderzoekt, onderzoek je hoe het leven werkt”
We hebben het namelijk over niets minder dan een essentieel en onvervangbaar natuurelement en over de onbegrepen drager van al het leven.
Sterker nog: wij mensen zijn eigenlijk meer waterwezens dan ‘aardlingen’.
Wij bestaan voor 99% uit watermoleculen en qua volume voor ¾ uit water.
Het is geen wonder dat laboratoria niet voldoende geschikt zijn om het leven te vangen in wetenschappelijke schema’s. Het is wel een wonder dat water doet wat het doet en dat wateronderzoek leidt tot steeds meer vragen en pure verwondering over hoe onze levende natuur werkt.
Het is begrijpelijk dat iedereen erbij is gebaat dat wij het leidingwater als betrouwbaar zien. Dat is een heel primaire waarde en heel belangrijk. Dat wil alleen niet zeggen dat alles wat waterkwaliteit verandert en verbetert op een grote en waardeloze hoop gegooid mag worden, als je reinste afval!
Mij is wel duidelijk dat de informatie in dit schamele krantenbericht bij elkaar is geraapt en niet is onderbouwd of geverifieerd. Het is bedoeld om de publieke opinie te beïnvloeden door polarisatie. Je bent voor kraanwater of je bent gek. Mensen worden gemanipuleerd om niet verder te kijken dan hun neus lang is. De teneur van de boodschap is “je hebt geen reden tot nadenken, drink gewoon kraanwater, eet gewoon wat supermarkten verkopen en praat gewoon anderen na die in je straatje passen’.
(oké, dat van die supermarkten heb ik er even in gefietst. Een niet-dichterlijke vrijheid die ik mijzelf toesta, omdat vitale voeding helemaal in mijn straatje past en ik daar acuut warm voor loop 🙂
::: Saillant Detail :::
“Serraris tapt superwater gewoon uit de keukenkraan.” staat er onder de foto.
Gewoon keukenkraan water? Deze foto laat een drie-weg kraan zien (zoals in mijn eigen keuken) en dit betekent dat er een extra wateruitgang is: voor omgekeerde osmose! Omgekeerde osmose staat voor ultra zuiver gefilterd water!
By the way, wie is ‘Serraris’?
Nog meer vragen die ik mijzelf stel: Wie heeft het initiatief genomen voor dit artikel? Heeft de journalist gewoon oude berichten gepakt en aan ‘content recycling’ gedaan? (een ander woord voor hergebruik van oude berichten) En: wie zijn de belanghebbenden die graag zien dat zwart-wit denkers en tegenstanders van (water)bewustzijn gevoed worden in hun ongenuanceerde mening?
Heb jij aan de hand van het bovenstaande een vraag aan mij? Meer weten over waterzuivering of flowforms? Neem even contact op. Ook voor achtergrondinformatie of bronverwijzingen kun je bij mij terecht.
door: Giovanna Gomersbach