Verdronken Hormonen

Verdronken hormonen? Rare titel voor een vreemdsoortig onderwerp. Wat hebben Water en Hormonen nu toch met elkaar? Breek me de bek niet open, alhoewel, daarvoor is het te laat. Ik kan er namelijk niet omheen, want ons drinkwater is vergeven van de hormonen, dan wel hormoonhuishouding verstorende stoffen. Dat gaat mij aan het hart, want dit kan ons in alle organen opbreken!

Onze organen zijn namelijk heel gevoelig voor onze hormoonhuishouding. Sterker nog, zij worden veelal door hormonen aangestuurd. In ons lichaam is sowieso alles met elkaar verbonden en het dient allemaal te worden gereguleerd. Zeg je hormonen, dan roep je wel eerst de werking van de klieren in het endocriene systeem naar voren. Maar zij communiceren permanent met meerdere hersendelen en je zenuwstelsels. Om maar iets te noemen, alsof daar alles mee is gezegd :+)

Niet grappig, want water en hormonen hebben tegenwoordig een probleem met elkaar. Dat komt ook door de relatie tussen Plastic en Water. Het is je vast al bekend dat plastics de vervelende bijwerking hebben dat er hormoonverstorende stoffen worden gegenereerd, in contact met water. Vandaar dat er een stortvloed aan BPA vrije (water-) flessen, spenen en aanverwante producten op de markt is gekomen. Dat begon met de bekendwording van deze ongewenste hormonale bijwerking in producten die voor babies werden gemaakt. Daar moest natuurlijk een stokje voor worden gestoken en er kwam een wet (via Canada in de VS en Europa) die het gebruik van Bisfenol-A verbood.

Bisfenol is al sinds 1930 op de markt, in overvloed sinds 1940 en pas na 2010 verboden bij de wet: alleen Bisfenol-A.

Dat stokje loste het probleem niet op, want er zijn veel meer vormen van Bisfenol, zoals: Bisfenol-B, Bisfenol AB en AF, Bisfenol B en BP, Bisfenol C, Bisfenol E, F, G, M, S, P, PH, TMC en er is zelfs een Bisfenol Z. Elk van deze kan worden toegepast, want daar is geen wet tegen gemaakt. Je wordt ook niet vrolijk van de onderzoeken die aantonen dat met name Bifenol-S nog giftiger en nog minder bio-afbreekbaar is dan het verbannen Bisfenol-A.

Nu sta ik alweer nog steeds voor een dilemma: ga ik over de problematische driehoeksverhouding tussen Water-Hormonen-Plastic een ellenlang artikel schrijven, omwille van ‘compleetheid’? Dan krijg ik gegarandeerd goedbedoelde feedback dat het wel wat korter mag, want zo leuk is deze informatie nu ook weer niet. Helemaal mee eens!

Andere deel van het dilemma: waar kies ik voor als hoofdthema? Over de rol van plastics in ons water, ons eten en ons lijf? Of over de rol van hormonen in ons lijf, eten en ons water?

Een derde optie zou zijn: deel het verhaal in tweeën of drieën. Eerst het een en daarna het ander.. Leuk bedacht, maar daarvoor vind Ik het onderwerp niet leuk genoeg :+) Bovendien wordt het al snel medisch of psychisch, ook een pot nat eigenlijk, dus daar verdrinken we in. Gelukkig kan ik verwijzen naar de uitgebreide uitwerking van dit onderwerp in mijn boek De Schoonheid van Water -goud van de toekomst.

In dit artikel ligt de oplossing in een woordspeling: ‘ellenlang’! Ik proef hier de uitdaging om alles aan te boren, maar wel in heel beknopte vorm. Wil je meer weten, stel mij dan je vraag onder dit bericht of via email? Kies je Google of Wikipedia, wees dan niet verbaasd als je onverwacht beland in de wereld van magnetische velden en de ecologische gevolgen in onze omgeving (dat strekt tot aan de Noord- en Zuidpool).

Even op een rijtje:

Plastics zitten in ons water. Zowel in de zee en oceaan, als in flessen en de kraan.
Hormonen zitten in ons water. Zowel in ons lichaamswater, als in grondwater en oppervlaktewater.
Drinkwater zit vaak in plastic en anders komt het uit de kraan, gewonnen uit grondwater en oppervlaktewater.

Heb je enig idee hoe hormonen huishouden in je lijf? Los van puberale, menstruele, oversexte, geslachtsveranderende en verouderende fenomenen? Ik wel een beetje: niet te onderschatten! De complexiteit van dit hormonale onderwerp, in samenspel met onze natuur, is eigenlijk gewoon niet te overzien.

Wat veel aandacht trekt is het gegeven dat typisch vrouwelijke (b.v. progesteron) en typisch mannelijke hormonen (zoals testosteron) door de war raken. Vooral omdat het niet meer helder is of er een echt hormoon aan het werk is of een ‘pseudo’, zoals bijvoorbeeld het pseudo vrouwelijk hormoon Monifenol. Zo’n oestrogeen imiterende stof komt op het verkeerde moment op de verkeerde plaats een verkeerd signaal afgeven. Daar komen rare creaturen van!

“In Europa is van 1938 tot 1990 bij normale gezonde mannen een significante daling van zaadvolume en spermaconcentratie waarneembaar, evenals een merkbare verhoging van testikelkanker. Storende hormonen en aanverwante chemicaliën in ons milieu zijn de oorzaak van diverse hormonale storingen bij dier en mens en zelfs storingen in de immuniteit en het zenuwstelsel.” Doctor Benijts, Uni Gent, Fac. Farmacie

Naast stijgende borstkanker bij de vrouw en dalende potentie bij de man is met oestrogeenachtige stoorhormonen ook een geleidelijke feminisatie van de man waar te nemen, tenzij zijn testosteron hoog genoeg is. 

Het mag duidelijk zijn dat er in ieder geval geen reden is om je beschermd te voelen door de vrijwaring van Bisfenol A. De bekende dr. Mercola wijst in een gerelateerd artikel een onderzoek aan waarin “real-world” gebruik werd gesimuleerd en waaruit bleek dat 95% van alle kunststof producten positief testte voor ‘oestrogene activiteit’. Dit kan een belangrijk deel van de verklaring zijn, voor de veranderende geslachtskenmerken die al veelvuldig zijn gesignaleerd in mensen en dieren.

Deze voortplanting ontwrichtende stoffen doordringen ons via drinken en eten (natuurlijk ook door het eten van dieren die met hormoonpreparaten zijn bestookt). Over levensgevaarlijke aandoeningen als borst- en testikel kanker ga ik het uiteraard niet hebben. Al met al kampen we met een onoverkoombare realiteit, die helaas wereldwijd wordt getolereerd.

Wat is daarop uw antwoord?
Je hebt doorgelezen en je bent tot hier gekomen! Ik voel mij weer soort van ‘schuldig’ aan het feit dat ik waarschijnlijk meer verwarring heb gezaaid dan dat ik antwoorden of oplossingen heb geleverd. Het feit dat hier weer aan vooraf gaat, is dat ik geen probleemoplossend antwoord heb, anders dan ik continu aandraag:

Ook al kunnen we niet meer volledig onze blootstelling aan BP’s en soortgelijke toxines voorkomen, we kunnen dit wel drastisch verminderen door het maken van weloverwogen keuzes. Vooraan staan dan: drink uit glas en eet zo min mogelijk in plastic verpakte producten. Veredel daarnaast je kraanwater naar eigen inzicht, behoefte en smaak. Water is ontvankelijk en laat zich beïnvloeden. Die vervuilingen zitten er in. Ons oplossend vermogen is er ook. Je geeft dus zelf het juiste antwoord.

ps: Er was vraag naar een artikel over dit onderwerp, daarom heb ik hier voorrang aan gegeven. Toeval wil dat ik vorige week ook heb gewerkt aan mijn assortiment waterveredeling en wel aan fijn glaswerk! Want als je dan aandacht besteed aan je drinkwater dan kun (of wil) je ook genieten van dit levenselixer vanuit een fijne eigen fles en/of een prachtig verfijnd glas. Dat maakt gewoon verschil en dan is alledaags water drinken ineens een bijzondere aangelegenheid :+)

ps2: Vers van de pers: ‘Microplastics in flessenwater‘

Het moet niet gekker worden, want het is al om te huilen: men vind niet alleen hormoonverstorende stoffen in flessenwater, maar ook microplastics. Onderzoekers van de Universiteit van de staat New York hebben in flessenwater microplastics gevonden. Van de 259 onderzochte flessen bevatte 93 procent microplastics, met een gemiddelde van 325 deeltjes microplastic per liter. Vooral polypropyleen, nylon en polyethyleentereftalaat (PET). Het onderzoek werd gehouden in opdracht van Orb Media, de journalistieke organisatie die vorig jaar een studie publiceerde waaruit bleek dat kraanwater wereldwijd ook microplastics bevat.
(bron: h20waternetwerk.nl / nieuws /16 maart 2018)

door: Giovanna Gomersbach

Foto’s: Gerrit Houtschild