Verdronken Hormonen?

Verdronken hormonen, wat bedoel je eigenlijk?

Verdronken hormonen is een rare titel voor een apart onderwerp. Wat hebben Water en Hormonen nu toch met elkaar? Breek me de bek niet open, alhoewel, daarvoor is het te laat. Ik kan er namelijk niet omheen, want ons drinkwater is vergeven van de hormonen, dan wel hormoonhuishouding verstorende stoffen. Dat gaat mij aan het hart, want dit kan ons namelijk in alle organen letterlijk opbreken!

Hoe hormonen ons lichaam beïnvloeden en de verbinding met water

Onze organen zijn bijzonder ontvankelijk voor onze hormoonhuishouding. In feite worden zij grotendeels gereguleerd door hormonen. In ons lichaam is alles met elkaar verbonden en dat dient allemaal te worden gereguleerd en gecoördineerd. Wanneer je 'hormonen' zegt, denk je vooral aan de werking van de klieren in het endocriene systeem. Maar zij communiceren permanent met meerdere hersendelen en je zenuwstelsels. Om maar iets te noemen, alsof daar alles mee is gezegd :)

Niet grappig, want helaas hebben water en hormonen tegenwoordig complexe relatie. Vanwege de interactie tussen plastic en water. Het is je vast al bekend dat plastics de ongewenste bijwerking hebben dat er hormoonverstorende stoffen worden gegenereerd, in contact met water. Dit is de reden dat er een overvloed aan BPA-vrije (water)flessen, spenen en aanverwante producten op de markt zijn  verschenen. Dit begon met de bekendwording van deze ongewenste hormonale bijwerking in producten die voor baby's werden gemaakt. Het was duidelijk dat hier een halt aan moest worden geroepen en er kwam een wet (geïntroduceerd in Canada en vervolgens aangenomen in de VS en Europa) die het gebruik van Bisfenol-A verbood.

Bisfenol is al sinds 1930 op de markt, in overvloed sinds 1940 en pas na 2010 verboden bij de wet: alleen Bisfenol-A.

De diversiteit van Bisfenol en het onopgeloste probleem

Dat wettelijk ingrijpen het probleem niet oploste, is duidelijk gezien de veelheid van Bisfenol-vormen, waaronder Bisfenol-B, AB en AF, BP, C, E, F, G, M, S, P, PH, TMC en er is zelfs een Bisfenol Z. Elk van deze kan nog steeds worden gebruikt , omdat er geen wetten zijn die dit aan banden leggen. De onderzoeken die aantonen dat met name Bisfenol-S nog giftiger en nog minder bio-afbreekbaar is dan het verbannen Bisfenol-A., zijn zeer zorgwekkend.

De uitdaging van het kiezen van een focus: Water, Hormonen of Plastic?

Nu sta ik voor een dilemma: schrijf ik een uitggebreid artikel over de problematische driehoeksverhouding tussen Water-Hormonen-Plastic omwille van ‘volledigheid’? Of kies ik een specifieker thema? De rol van plastic in ons water, voedsel en lichaam? Of de rol van hormonen ons lichaam, voedsel en water?

Een derde optie zou zijn om het verhaal in twee of drie delen te splitsen.Maar dit zou het onderwerp wellicht te medisch of psychologisch maken.  Gelukkig kan ik verwijzen naar de uitgebreide uitwerking van dit onderwerp in mijn boek De Schoonheid van Water -goud van de toekomst.

In dit artikel ligt de uitdaging om alles aan te boren, maar wel in heel beknopte vorm. Wil je meer weten, stel mij dan je vraag onder dit bericht of via email? Kies je Google of Wikipedia, wees dan niet verbaasd als je onverwacht beland in de wereld van magnetische velden en de ecologische gevolgen in onze omgeving (dat strekt tot aan de Noord- en Zuidpool :)

Plastics, Water, Hormonen: een complexe interactie

Laten we eens kijken naar de feiten:

Plastics bevinden zich in ons water. Zowel in de zee en oceaan, als in dranken / flessen en kraanwater.
Hormonen bevinden zich in ons water. Zowel in ons lichaamswater, als in grond- en oppervlaktewater.
Drinkwater zit vaak in plastic en anders komt het uit de kraan, gewonnen uit grondwater en oppervlaktewater.

We zien hier de complexe interactie tussen Plastic-Water-Hormonen, oftewel onze 'verdronken hormonen'.

De effecten van 'Verdronken Hormonen' op het lichaam

Heb je enig idee hoe hormonen werken in je lichaam? Los van puberale, menstruatie, sexualiteit, geslachtsverandering en veroudering? De complexiteit van dit hormonale onderwerp, in samenspel met onze natuur, is bijna niet te overzien.

Wat veel aandacht trekt is de verstoring van typisch vrouwelijke (b.v. progesteron) en typisch mannelijke hormonen (zoals testosteron). Vooral omdat het vaak onduidelijk is of er een echt hormoon aan het werk is of een ‘pseudo’, zoals het pseudo vrouwelijk hormoon Monifenol. Dergelijke oestrogeen imiterende stoffen kunnen op het verkeerde moment op de verkeerde plaats een verkeerd signaal afgeven. Daar komen rare creaturen van!

“In Europa is van 1938 tot 1990 bij normale gezonde mannen een significante daling van zaadvolume en spermaconcentratie waarneembaar, evenals een merkbare verhoging van testikelkanker. Storende hormonen en aanverwante chemicaliën in ons milieu zijn de oorzaak van diverse hormonale storingen bij dier en mens en zelfs storingen in de immuniteit en het zenuwstelsel.” Doctor Benijts, Uni Gent, Fac. Farmacie

Gezondheidsrisico's en de 'verdronken hormonen'

Naast een toename van borstkanker bij vrouwen en een afname van potentie bij mannen, is er door de invloed van oestrogeen-achtige verstoorde hormonen een geleidelijke feminisatie van de man waar te nemen, tenzij zijn testosteronspiegels hoog genoeg blijven. Het moet duidelijk zijn dat er geen reden is om te geloven dat de uitsluiting van Bisfenol-A ons beschermt. 

Volgens een artikel van de bekende dr. Mercola, bleek uit een onderzoek dat 95% van alle kunststof producten positief testte voor 'oestrogene activiteit', wanneer gebruikt onder 'real-world' omstandigheden. Dit kan een deel van de verklaring zijn voor de veranderde geslachtskenmerken die al veelvuldig bij mensen en dieren zijn waargenomen.

De impact van verstorende stoffen via drinkwater en voedsel

Deze hormoonhuishouding (en voortplanting) ontwrichtende stoffen komen ons lichaam binnen via ons drinkwater en voedsel. En natuurlijk ook door het eten van dieren die zijn blootgesteld aan hormoonpreparaten. Ik ga hier niet in op levensbedreigende aandoeningen zoals borst- en teelbalkanker. Al met al worden we geconfronteerd met een onoverkoombare realiteit die helaas wereldwijd wordt getolereerd.

Onze reactie op deze wereldwijde uitdaging

Je hebt doorgelezen en je bent tot hier gekomen! Ik moet toegeven dat ik waarschijnlijk meer verwarring heb gezaaid dan dat ik antwoorden of oplossingen heb gegeven. De realiteit is dat er geen gemakkelijke oplossingen zijn, behalve de ene die ik continu aandraag: Zorg voor je water bij de kraan (of in de hoofdleiding) en zuiver het zelf.

Het verminderen van blootstelling aan schadelijke stoffen

Hoewel we onze blootstelling aan BP’s en soortgelijke gifstoffen niet volledig kunnen voorkomen, kunnen we deze wel drastisch verminderen door bewuste keuzes te maken. De belangrijkste hiervan zijn: drink uit glas en eet zo min mogelijk voedsel dat in plastic is verpakt. Verbeter (veredel) daarnaast je kraanwater naar eigen inzicht, behoefte en smaak. Water is ontvankelijk en laat zich beïnvloeden. Die vervuilingen zitten er in. Ons oplossend vermogen is er ook. Je hebt het vermogen om water diepgaand te reinigen en dus zelf het juiste antwoord in handen.

ps: ik ontving een vraag naar een artikel over bovenstaand onderwerp, daarom heb ik daar voorrang aan gegeven. Toeval wil dat ik vorige week ook heb gewerkt aan mijn assortiment voor waterveredeling en wel aan fijn glaswerk! Want als je dan aandacht besteed aan je drinkwater dan kun (of wil) je ook genieten van dit levenselixer vanuit een fijne eigen fles en/of een prachtig verfijnd glas. Dat maakt gewoon verschil en dan is alledaags water drinken ineens een bijzondere aangelegenheid :)

ps2: Vers van de pers: ‘Microplastics in flessenwater‘

Het moet niet gekker worden, want het is al om te huilen: men vind niet alleen hormoonverstorende stoffen in flessenwater, maar ook microplastics. Onderzoekers van de Universiteit van de staat New York hebben in flessenwater microplastics gevonden. Van de 259 onderzochte flessen bevatte 93 procent microplastics, met een gemiddelde van 325 deeltjes microplastic per liter. Vooral polypropyleen, nylon en polyethyleentereftalaat (PET). Het onderzoek werd gehouden in opdracht van Orb Media, de journalistieke organisatie die vorig jaar een studie publiceerde waaruit bleek dat kraanwater wereldwijd ook microplastics bevat.
(bron: h20waternetwerk.nl / nieuws /16 maart 2018)

door: Giovanne Gomersbach de Legé

Foto’s: Gerrit Houtschild