Omgekeerde Osmose
Regelmatig krijgen wij vragen over de vermeende nadelen van nano~filtratie door Omgekeerde Osmose. De gedachte dat dit type water leeg, of zelfs 'dood' is, blijkt stevig ingeburgerd. In het artikel 'De Waarheid over Omgekeerde Osmose?' hebben wij de meningen en visies in de heersende controverse (!) al eerder op een rijtje gezet. Bovendien besteden wij in de Nieuw Water praktijk veel zorg aan de juiste nabehandeling van gefilterd water.
Nu is er een interessante bijdrage in deze discussie, gepubliceerd door de onderzoekende medicus Andrew Kaufman.
Dr. Andrew Kaufman staat bekend als een tegendraadse en diepgaand onderzoekende praktijkdeskundige, met een fascinatie voor water. Hij heeft waterkwaliteit stevig in zijn repertoire gezet, inclusief zijn ervaringsdeskundigheid t.a.v. watervasten. Niet vreemd dus dat ook hij vanuit zijn vele volgers de hardnekkige vraag over filtratie door Omgekeerde Osmose (Reverse Osmosis) krijgt, om te beantwoorden. Hij doet dat op zijn vertrouwde manier, door de beschikbare informatie onder de loep te nemen en zijn gedachtegang publiekelijk voor te leggen.
De vraag luidt: Kan nanofiltratie door omgekeerde osmose mineralen uit het lichaam roven?
Wanneer jij deze vraag ook beantwoord wilt zien, kun je (naast het bovengenoemde artikel) dr. Andrew's online presentatie over dit onderwerp bekijken en beluisteren. Hier volgt alvast een samenvatting:
Zijn stelling of conclusie is dat er inderdaad een groot probleem is rond mineralen tekorten, maar dat komt niet door mineraal~arm water drinken.
En er is geen reden om omgekeerde osmose te mijden, integendeel. Wij hebben te maken met het probleem van vervuild water, door medicijnresten, zware metalen en vele andere (chemische) toxines, die schadelijk zijn voor onze gezondheid. De enige manier om deze te verwijderen is door nano~filtratie (omgekeerde osmose) of destillatie.
Osmalariteit
Om zijn stelling te onderbouwen legt hij uit:
- Wat 'osmolariteit' is (definitie onderaan dit artikel),
- Hoe de darmwand werkt en
- Hoe water zich verhoudt tot het bloed.
Die verhouding is de sleutel tot het begrijpen van dit complexe onderwerp.
Kort gezegd: het water dat men drinkt gaat door de darmwand (een soort membraan) naar waar de meeste vaste stoffen zijn, om die concentratie op te lossen of te verdunnen. Of om het gehalte aan water aan te vullen daar waar te weinig water is.
In het kader van welk type water drinken, zoals het verschil tussen kraanwater en nano zuiver water, gaat het om de osmolariteit in de relatie tussen het water en het bloed. Voor de duidelijkheid: osmolariteit geeft aan hoeveel vaste stoffen er zijn in 1 liter vloeistof. Bij een laag gehalte is de osmolariteit laag en zijn er veel vaste stoffen dan is de osmolariteit hoog.
Bloed heeft een osmolariteit van 300. Water: 0
Wanneer de verhouding gelijk is, noemt men dit Isotonisch.
Is het gehalte lager dan 300, noemt men die vloeistof (het water of de drank) Hypotonisch.
Is het gehalte hoger dan 300, noemt men die vloeistof (het water of de drank) Hypertonisch.
Vervolgens dienen we te begrijpen dat een Hypotonische drank /water geabsorbeerd wordt door de darmwand.
Een isotonische drank daarentegen geeft geen flow. Het water wordt dan geabsorbeerd door het lichaam en neemt de vaste stoffen op in de darm.
Interessant is hierbij dat een 'hoog hypertonische' vloeistof niet wordt geabsorbeerd. Dit geeft diarree en wordt in de ziekenzorg wel gebruikt om de darmen te reinigen. Met zout water spoelen ook. Dit is dus een vloeistof / water dat veel meer vaste stoffen in zich heeft dan het lichaam.
De conclusie die Andrew Kaufman heeft onderbouwd is dat zowel gedestilleerd als osmose water een probleemloze opname van water biedt. Het lichaam kan blijkbaar 80-90 % van water drinken opnemen en 'mineralen lekken' gebeurt in ieder geval niet via de darmen.
Macromineralen Micromineralen
De discussie gaat voornamelijk over de aanwezigheid van Macro mineralen zoals Natrium (Na), Kalium (Ka), Magnesium (Mg), Calcium (Ca), Chloride (Cl), en Fosfor (Fo). Deze zijn overvloedig nodig voor ons functioneren en andere vragen die beantwoord willen worden zijn:
- Waar mensen voldoende mineralen vandaan kunnen halen
- Of de mineralen in water wel opgenomen worden
- En waar komen ze terecht?
Kaufman legt aan de hand van cijfermateriaal uit wat het verschil is tussen Macro-mineralen en Micro-mineralen. Wij noemen de laatste meestal sporenelementen, maar waar het om gaat is dat deze niet in water zitten.
Wij hebben micro-mineralen zeker nodig en die halen wij in principe uit voedsel. Helaas staat 'in principer' er niet voor niets: het gehalte aan deze waardevolle elementen in onze voeding is inmiddels sterk verminderd, door de verarmde / uitgeputte bodem.
Dr. Kaufman licht toe hoe ons lichaam de balans beschermt en alles reguleert. De nieren bewaken + bewaren het gehalte aan calcium en natrium. Ook ten aanzien van de aanvoer van puur water; wanneer er teveel water binnenkomt wordt dit afgescheiden door de nieren..
Conclusie
Een opvallend onderdeel van dr. Kaufman's conclusie is dat kraanwater en/of mineraalwater niet veel meer mineralen biedt dan zuiver water, als het gaat om de benodigde hoeveelheden. Ook kraanwater is sowieso hypotonisch.
De micro-mineralen ofwel sporenelementen zitten niet in water en dienen via de voeding verkregen te worden. Omdat de aanwezigheid van zowel macro- als micromineralen in voeding sterk verminderd zijn, is suppletie nodig. Hij geeft de voorkeur aan Shilajit en Melasse en ik ben zelf ook fan van beide.
Bron: Andrew Kaufman video blog over de vraag of omgekeerde osmose gefilterd water mineralen kan lekken uit het lichaam.
toelichting terminologie:
Osmolariteit: is de concentratie van osmotisch actieve stoffen in een oplossing, uitgedrukt in osmol per liter. De gezamenlijke concentratie van deze opgeloste stoffen bepaalt de osmolariteit. Hoe meer stoffen er in water opgelost zijn, hoe hoger de osmolariteit.
Wanneer de osmolariteit binnen de cel kleiner is dan buiten de cel, is de celinhoud hypotoon en gaat er meer water de cel uit dan erin. Omgekeerd gaat er bij hypertone celinhoud meer water de cel in dan eruit, wat kan zorgen voor druk op de celwand (dat wordt turgor genoemd). Als de osmolariteit van de celinhoud en de extracellulaire vloeistof even groot zijn, zijn deze isotoon en vindt er geen netto transport van water plaats.
door: Giovanne de Legé
Gerelateerde artikelen:
De Waarheid over Omhgekeerde Osmose?
